Σταυρος ( Steve ) Βεργης,Σελίδες από το σημειωματάριο ενός γνήσιου αλογά!

Σελίδες από το σημειωματάριο ενός γνήσιου αλογά!

    

     

 Η Αυστραλία είναι η δεύτερη πατρίδα μου. Οι γονείς μου μετανάστευσαν από την Ελλάδα στη μακρινή αυτή ήπειρο κατά τη δεκαετία του 50 σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής.

Εγκατασταθήκαμε στη Μελβούρνη και φυσικά οι γονείς μου, όπως όλοι οι Έλληνες γονείς, ήθελαν να γίνω γιατρός, δικηγόρος, ή τέλος πάντων κάποιο άλλο από τα «καλά» επαγγέλματα. Δυστυχώς για τους γονείς μου, αλλά ευτυχώς για μένα, το μόνο που ήθελα εγώ να κάνω ήταν να μάθω όσα μπορούσα περισσότερα για τα άλογα. Αναζητούσα την ευκαιρία κι όταν τη βρήκα έφυγα από τη Μελβούρνη για την επαρχία. Εκεί είχα την τύχη να συναντήσω τον Eric Mathie τον πιο φημισμένο άνθρωπο των αλόγων της περιοχής του.
Ο Eric είχε πάθος με τα άλογά του. Ολόκληρη τη ζωή του δούλευε με αυτά, μελετούσε την κάθε τους κίνηση, τη γλώσσα τους και τη συμπεριφορά τους. Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει ο ίδιος θρύλος. Ήξερε τι ακριβώς σκέφτονταν τα άλογα,  πώς ένιωθαν, ποιες ήταν οι ανάγκες τους, αν τον συμπαθούσαν, και το μάτι του ξεχώριζε αμέσως το καλό από το μέτριο. Μπορούσε να ηρεμήσει στο λεπτό το πιο ατίθασο άλογο, όταν όλοι οι άλλοι είχαν εγκαταλείψει τις προσπάθειες. «Δε φταίνε ποτέ αυτά», συνήθιζε να λέει, «φταίνε μόνο οι άνθρωποι που τα έχουν». Ο Eric γεννήθηκε στο Alston Ville του New South Wales της Αυστραλίας, στις 19 Σεπτεμβρίου του 1919 και πέθανε στο Mullumbim του New South Wales, στις 2 Νοεμβρίου του 2000. Τα περισσότερα από όσα ξέρω για τα άλογα, τα οφείλω σε αυτόν τον άνθρωπο.

Όταν με γνώρισε, πρέπει μάλλον να διέκρινε κάτι σε μένα, γιατί με πήρε κοντά του και μου έδειξε τόσα πολλά για τα άλογα, ώστε μπόρεσα τελικά να γίνω επαγγελματίας. Θυμάμαι όταν έκλεισα ένα συμβόλαιο για να ξεκινήσω τη βασική εκπαίδευση κάποιων αγωνιστικών αλόγων για τον Tommy Smith, τον κoρυφαίο εκπαιδευτή στην Αυστραλία εκείνη την εποχή. Ο Eric το είπε σε όλους. Ήταν τόσο περήφανος για το κατόρθωμά μου, ενώ ο ίδιος δε διεκδίκησε ποτέ τον παραμικρό έπαινο για όσα μου δίδαξε. Συνήθιζε να λέει: «Οι καλοί αλογάδες γεννιούνται, δε γίνονται». Ήταν τόσο ταπεινός και είχε έναν απέραντο πλούτο γνώσεων: για το πώς  πρέπει να εκπαιδεύουμε το άλογο πρώτα στο έδαφος, ώστε να μπορέσουμε σταδιακά να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη και το σεβασμό του, για το πώς μπορούμε να κάνουμε τα άλογά μας ευκίνητα και ανάλαφρα για τις τεχνικές που θα μας επιτρέψουν να δουλέψουμε σε αρμονία μαζί τους.

Ακόμα και οι παλαιότεροι εκπαιδευτές υποστήριζαν ότι πρέπι να είμαστε ανοιχτόμυαλοι κατά την εκπαίδευση του αλόγου μας και να δημιουργούμε το δικό μας στιλ.

Ο Eric είχε μια καστανή φοράδα με το όνομα Maureen, η οποία κατείχε για χρόνια τα πρωτεία στα εμπόδια και όχι μόνο, στους αγώνες που διοργάνωνε κάθε μεγάλη πόλη της Αυστραλίας. Κατά τη διάρκεια των περισσότερων χρόνων που εκπαιδευόμουν κοντά του, μου έδινε πάντα τα πιο δύσκολα και πιο δύστροπα άλογα της περιοχής, αυτά με τα οποία όλοι είχαν απογοητευτεί εντελώς, και συνήθιζε να μου λέει: «Δεν πρόκειται να μάθεις τίποτε από τα εύκολα και τα φρόνιμα». Μου πήρε χρόνια για να καταλάβω αρκετά από τα πράγματα που μου είχε πει, αλλά και για να εκτιμήσω τη σοφία του. Ο Eric ήταν η αιτία που κατάφερα να κερδίσω κάποιο σεβασμό στην περιοχή μας.  Έπεσε στα χέρια μου κάποιο αραβικό άλογο, το οποίο πριν από εμένα είχαν προσπαθήσει να εκπαιδεύσουν τρεις (αν θυμάμαι καλά) διαφορετικοί εκπαιδευτές.  Με συνάντησε μια μέρα στην πόλη και μου είπε: «Έχω το κατάλληλο άλογο για σένα!» Το άλογο για το οποίο μου μιλούσε ήταν απόγονος ενός διάσημου Άραβα επιβήτορα, και ανήκε στον Georgei Grey, έναν άλλο ντόπιο αλογά, ο οποίος δίδασκε κατά κύριο λόγο τη βασική εκπαίδευση στα άλογα.

Δε θα ξεχάσω ποτέ το πόσο πανικόβλητο ήταν και το πώς έτρεμε στη θέα των ανθρώπων! Με έκπληξη ρώτησα τον Eric αν πραγματικά μιλάμε για αυτό το άλογο. Η απάντησή ήταν ότι θα τα πήγαινε μια χαρά μαζί μου. Το άλογο βρισκόταν στον Georgie Grey για 9 μήνες και δεν είχε βελτιωθεί στο παραμικρό η συμπεριφορά του. «Τι θα κάνω;» σκέφτηκα. Εμπιστεύτηκα, όμως, τον Eric και τελικά δέχτηκα να τον αγοράσω.

Έτσι, έφεραν το άλογο στο μέρος που έμενα. Μου πήρε μια ώρα να τον βάλω στο στάβλο. Έκατσε σε μια γωνιά όσο γινόταν πιο μακριά από μένα και άρχισε να τρέμει.  Το καημένο το άλογο ήταν έντρομο. Αποφάσισα να συνβουλευτώ τον Eric, αλλά το μόνο που μου είπε ήταν: «Πάρε το χρόνο που χρειάζεται, θα πάρει λιγότερο χρόνο». Το μόνο που μου ερχόταν στο μυαλό να κάνω σε αυτή την περίπτωση, ήταν να περάσω λίγο χρόνο με το άλογο, χωρίς σκοινιά, σέλες, χαλινάρι, τίποτε από όλα αυτά, απλώς να του αφιερώσω χρόνο. Έτσι, θα μπορούσε ίσως να σταματήσει τουλάχιστον να τρέμει και να φοβάται τους ανθρώπους τόσο πολύ. Αποφάσισα να του αφήνω το φαγητό του στη μέση του στάβλου. Αυτός καθόταν στη μια μεριά τρέμοντας και εγώ καθόμουν στην άλλη διαβάζοντας ένα βιβλίο (έπρεπε να έχω κάτι να κάνω για να περάσει η ώρα). Εννοείται ότι δεν μπορούσα ούτε καν να τον ακουμπήσω. Κράτησα αυτή την τακτική για 1 εβδομάδα. Στην εβδομάδα πάνω, το άλογο ξεκίνησε να τρώει ενώ ήμουν εκεί! Επιτέλους! Κάτι είχε αρχίσει να συμβαίνει! Καθώς ο χρόνος κυλούσε, σιγά σιγά με άφησε να τον ακουμπήσω, ενώ έτρωγε! Αυτό ήταν! Σταδιακά με εμπιστεύτηκε αρκετά, ώστε να αρχίσω να δουλεύω μαζί του. Ενημερώνοντας τον  Eric γι´ αυτό, μου επανέλαβε χαρακτηριστικά: «Πάρε το χρόνο που χρειάζεται, θα πάρει λιγότερο χρόνο. Το άλογο πέρασε αρκετούς μήνες στα χέρια άλλων εκπαιδευτών, εσύ όμως πήρες το χρόνο που αυτό χρειαζόταν για να σε εμπιστευτεί. Χρειάστηκε μόνο 10 ή 12 μέρες.» Για μένα αυτή η διαπίστωση ισοδυναμούσε με ολόκληρη αποκάλυψη!

Αφού δούλεψα αρκετά με το συγκεκριμένο άλογο και είχα πια καταφέρει να το κάνω να συνεργάζεται καλά, το πούλησα στην Carol Page, επίσης μία από τις μαθήτριες του Eric, η οποία το ήθελε για να μάθει ιππασία η κόρη της. Φαντάζεστε την έκπληξη όλων όταν είδαν αυτό το προβληματικό άλογο να ιππεύεται από ένα μικρό παιδί στη λέσχη ιππασίας!
Ο Eric μου δίδαξε τη φυσική ιππική τέχνη πριν ακόμη υπάρξει ένας τέτοιος όρος.  Και ο ίδιος όμως δήλωνε πάντοτε μόνιμος μαθητής. Στη δεκαετία του 70 ένας σπουδαίος Αμερικανός αλογάς, ο Ray Hunt, ήρθε στην Αυστραλία να κάνει μερικά σεμινάρια και επιδείξεις. Ο Eric «ξεσήκωσε» στοιχεία από το Ray. Πάντα συνήθιζε να λέει: «Να είσαι ανοιχτόμυαλος, να τους ακούς όλους, πάρε οτιδήποτε δουλεύει για σένα και ανάπτυξε το δικό σου στιλ».
Ο Ray Hunt ήταν βαθιά επηρεασμένος από έναν άλλο πραγματικά χαρισματικό αλογά, τον Tom Dorrance, ο οποίος είναι και ο πατέρας της ?φυσικής ιππικής τέχνης?. Πολλοί, αν όχι όλοι οι σημερινοί κορυφαίοι αλογάδες, έχουν επηρεαστεί από αυτούς τους μυθικούς άνδρες.
Δεν μπορώ να θυμηθώ ποιος από όλους είπε τη φράση: «Όσο περισσότερο βρίσκομαι με άλογα, τόσο περισσότερο συνειδητοποιώ πόσα λίγα ξέρω!» Είναι όμως τόσο μεγάλη αλήθεια.

- Κείμενο: Steve Vergis
Stavros, Steve Vergis- εκπαιδευτης αλογων,mobil : Phone for Greece ( +0030 )  6981097602 Steve Vergis- horse trainer speciality: Troubled horses, Stallions, Trailer training....Σταυρος ( Steve ) Βεργης κινητού:  6981097602 Ειδικότητα του Steve : άλογα με προβλήματα συμπεριφοράς, Αρχική εκπαίδευση πουλαριών Επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων .Επιβήτορες Εκπαίδευση τρέιλερ....................